Scherzo to gatunek muzyczny, który swoją nazwę zaczerpnął z języka włoskiego i oznacza „żart”. Może występować samodzielnie lub jako część utworu cyklicznego takiego jak sonata czy symfonia. Scherzo można pomylić z menuetem, choć jest grane w szybszym tempie. Często stosuje się w nim rytm synkopowy i rozwiniętą artykulację. Zazwyczaj grany jest w metrum ¾ i ma budowę trzyczęściową: ABA. Najbardziej znane scherza wyszły spod pióra Felixa Mendelssohna-Bartholdy „Scherzo G”, Johannesa Brahmsa „Capriccio” (kaprys) oraz Fryderyka Chopina – cztery scherza, o których więcej za chwilę. Czytaj dalej….

To jeden z najbardziej rozpoznawalnych, popularnych polonezów Fryderyka Chopina. Jest utożsamiany z polskością, a nawet stał się jej symbolem. Mowa oczywiście o Polonezie As-dur op. 53, zwanym heroicznym. Jest to doskonałe dzieło na fortepian, które pozwala się łatwo i przyjemnie słuchać. Stanowi także jedno z najważniejszych dzieł fortepianowych Chopina. Czytaj dalej….

Był rok 1831. Fryderyk Chopin przebywał właśnie w Paryżu, gdy dotarła do niego wiadomość o przegranym powstaniu listopadowym oraz o zdobyciu przez Rosjan Warszawy. Jako kochający ojczyznę patriota wyraził swój ból w etiudzie c-moll op.10 nr 12, ostatniej z cyklu etiud. Tak mówi tradycja. Samo dzieło natomiast zostało dedykowane przyjacielowi Chopina, Franzowi Liszcie,doskonałemu pianiście. Czytaj dalej….

Chopin wielkim kompozytorem był i każdy Polak to wie. Gorzej jest już z wiedzą szczegółową, jak co komponował, kim się inspirował, itp.
Można zaryzykować stwierdzenie, że najsłynniejszym utworem skomponowanym przez Chopina jest Sonata b-moll, znana jako marsz żałobny. Czytaj dalej….

Fryderyk Chopin urodził się 19 lat po śmierci Wolfganga Amadeusa Mozarta. Wydaje się, iż nie jest to okres odległy, jednak patrząc pod względem historycznym, jest to cała epoka. Dla Chopina, Mozart był romantykiem, nie klasykiem, hołdującym bardzo bliskim wartościom Chopinowi – prostotą, umiarem, ale i wielką emocjonalnością. Chopin kiedyś powiedział: „Mozartowi nie trzeba doświadczenia: jego wiedza i natchnienie były na jednym poziomie”. Czytaj dalej….

Jan w wieku 18 lat był już ukształtowanym młodym muzykiem. Kolejne cztery lata spędzone w Luneburgu stały się już przeszłością, należało iść dalej, kontynuować samorealizację w tym co najbardziej Bach kochał, a więc w muzyce. Johann udał się do Mühlhausen/Thüringen gdzie rozpoczął pracę jako organista w tamtejszym kościele. Czytaj dalej….