Fryderyk Chopin to postać która inspirowała wielu po nim żyjących. Jego twórczość miała i ma ogromny wpływ na dzieje muzyki poważnej nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Tradycja Chopinowska istnieje po dziś dzień.
„Nieporównanego geniusza niebo pozazdrościł o Ziemi” – oto słowa Eugeniusza Delacroix. Te słowa ukazują jak znaczącą postacią był Chopin jeszcze z życia. Urokowi Chopina poddawało się wielu i wielu się nadal poddaje. Wśród nich są historycy muzyki, wybitni twórcy, wirtuozi pianina i fortepianu, ale również rzesze melomanów. Polski poeta Julian Tuwim tak pisał: „Chopin był największym wstrząsem artystycznym, jakiego doznałem. Uwielbienie dla Chopina wciąż rosło i nadal rośnie, uważam go za najcudowniejsze zjawisko nie tylko w dziejach polskiej poezji, ale w ogóle sztuki wszechświatowej. (…) Oddałbym natychmiast Mickiewicza – z rozpaczą, Słowackiego – z żalem, a tuzin Krasińskich za jednego Chopina”. Z czego wziął się kult Chopina? Otóż w jego muzyce słuchający znajdują coś szczególnego, nawet niechętnie jemu nie pozostają zupełnie obojętni na jego arcydzieła. Młody Fryderyk jeszcze jako chłopiec stał się cudownym dzieckiem Warszawy. Miał zastąpić Mozarta w jednej z gazet opisywanego jako siedmioletniego geniusza muzycznego. Jego sława rosła nie tylko w kraju ale i za granicą, był on lubiany, podziwiany, a jego koncerty były wydarzeniami.
Poza granicami kraju sława Chopina rosła jeszcze szybciej zwłaszcza we Wiedniu oraz Paryżu. Fryderyk oczarował elity europejskiego świata, zawierał znajomości z ówczesnymi znakomitość takimi jak Schumann, Liszt czy Rossini. Sam Schumann po zapoznaniu się z wariacjami op 2 Chopina napisał w jednej ze swoich recenzji „Panowie, czapki z głowy oto geniusz”. Przedwczesna śmierć kompozytora 17 października 1849 roku w Paryżu otworzyła całkowicie nowy rozdział w historii jego obecności na świecie. Wielu pisało, iż jest to niepowetowana strata dla całego świata. Jednak czy rzeczywiście tak było? Imię Chopina przez kolejne 10-lecia stawało się coraz głośniejsze. Jego sława zaczęła się zwiększać. Jego twórczość nabierała większego sensu i zaczynała przemawiać do kolejnych pokoleń. Czyż to nie jest odzwierciedleniem geniuszu człowieka, który wpłynął na życie setek jak nie tysięcy czy milionów ludzi po nim. Dziedzictwo jego twórczości jest nieocenione, a jego twórczość ponadczasowa.
Dodaj komentarz