Fryderyk Chopin drugą połowę swego życia spędził w Paryżu, gdzie zmarł. I pomimo ogromnej tęsknoty za ojczyzną, za przyjaciółmi pozostawionymi w Warszawie czy innych bliskich sercu kompozytora miejscach, potrafił skomponować najpiękniejsze mazurki, walce i inne utwory, które do dziś zachwycają swoim kunsztem i melodią. Chopin w Paryżu nie był jednak sam. Otaczało go grono wielbicieli jego talentu oraz lojalnych, szczerych przyjaciół. Jednym z nich był Cyprian Kamil Norwid, który poznał Chopina w Rzymie, jednak miał z nim kontakt w Paryżu.
Cyprian Kamil Norwid, a właściwie Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid herbu Topór urodził się 24 września 1821 roku w dworze rodzinnym jego matki, Laskowie-Głuchach. 
Był polskim pisarzem, poetą, prozaikiem, malarzem, rzeźbiarzem, filozofem czy dramatopisarzem i eseistą. Jest liczne grono znawców literatury, którzy zaliczają Norwida do wielkiej czwórki najważniejszych polskich poetów epoki romantyzmu. Wydaje się jednak, że twórczość artysty bardziej odpowiada klasycyzmowi i parnasizmowi niż romantyzmowi.
Artystę wychowywała jego prababka Hilaria z Buynów Sobieska, która była spokrewniona z królem Janem III Sobieskim. Kiedy wybuchło powstanie listopadowe w 1830 roku, Cyprian był w Warszawie, gdzie wraz ze starszym bratem Ludwikiem uczęszczał do warszawskiego gimnazjum. Nie ukończywszy piątej klasy wstąpił do prywatnej szkoły malarskiej. Lekcje pobierał u znanego warszawskiego malarza Jana Klemensa Minasowicza. Ponieważ edukacja poety była przerywana, na dobrą sprawę Norwid był samoukiem.
Ze środowiskiem literackim Norwid zetknął się poprzez „Piśmiennictwo Krajowe” redagowane przez Hipolita Skimborowicza. Jego kontakty obejmowały także Cyganerię Warszawską (Józef Bohdan Dziekoński, Seweryn Filleborn, Włodzimierz Wolski, Roman Zmorski) oraz Karola Levittoux. Rok 1841 przyniósł mu zbliżenie towarzyskie do Biblioteki Warszawskiej oraz salonu Łuszczewskich. „Mój ostatni sonet” był literackim debiutem Norwida. Utwór ukazał się w nr 8 „Piśmiennictwa Krajowego” w 1840 roku.
Przeważającą część swojego życia Norwid spędził w Paryżu. Zanim jednak znalazł się w stolicy Francji, przebywał w różnych miastach Europy, w tym między innymi w Dreźnie, Wenecji, Florencji. W Rzymie po zerwanych zaręczynach z Kamilą, poznał Marię Nesselrodów Kalergis, która była jego wielką, nieszczęśliwą miłością. Stan zdrowia poety się pogarszał, a brak dobrego źródła dochodu spychał go do podejmowania prac dorywczych. Przez krótki czas mieszkał także w Stanach Zjednoczonych, gdzie miał całkiem dobrze płatną pracę, jednak wydarzenia polityczne w Europie ściągnęły go z powrotem na Stary Kontynent.
To właśnie Norwid dał notkę informacyjną o śmierci Fryderyka Chopina. Sam dopełnił żywota w Domu św. Kazimierza, 23 maja 1883 roku. W Katedrze na Wawelu w Krypcie Wieszczów Narodowych umieszczono w 2001 roku symboliczną ziemię z grobu poety.
Dodaj komentarz