Fryderyk Chopin był wybitnym kompozytorem, wspaniałym pianistą oraz niezwykłym Polakiem. Jego miłość do ojczyzny wyrażała się w twórczości, za co kolejne pokolenia Polaków będą mu wdzięczne, a świat muzyki stał się o wiele, wiele bogatszy. Zatem nie powinno dziwić, że Polacy tak chętnie nazywają jego imieniem ulice, skwery, parki, a także stawiają wielkiemu rodakowi pomniki. Najsłynniejszym pomnikiem kompozytora jest ten stojący w Parku Łazienkowskim w Warszawie.
Pomnik przedstawiający Chopina siedzącego pod wystylizowaną mazowiecką wierzbą ma charakter secesyjny. Pomnik został odlany w brązie i obecnie stanowi jeden z najlepiej rozpoznawalnych widoków związanych ze stolicą Polski.
Historia tegoż pomnika sięga roku 1876, kiedy to po raz pierwszy pojawił się pomysł wzniesienia kompozytorowi pomnika. 
Niestety, okoliczności polityczne nie sprzyjały tego typu inicjatywom. Dopiero w 1901 roku pojawiła się szansa na zrealizowanie tego planu. Oto polska śpiewaczka operowa Adela Bolska otrzymała ustną zgodę od cara Mikołaja II na budowę monumentu. Gubernator warszawski wydał wówczas zgodę na powołanie Komitetu Budowy Pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie.
W 1908 roku ogłoszono konkurs na projekt pomnika kompozytora. Zgodnie z założeniami konkursu pomnik miał stanąć na placu Wareckim, natomiast w konkursie mogli brać udział wyłącznie polscy artyści. W sumie wpłynęło 66 prac. Jury w składzie między innymi Antoine Bourdelle, Józef Pius Dziekoński i Leopold Meyet, werdykt wydało w 1909 roku. Wybrano pracę autorstwa Wacława Szymanowskiego (rzeźba) i Franciszka Mączyńskiego (opracowanie architektoniczne). Projekt przedstawiał pomnik siedzącego Chopina, słuchającego szumu wierzby. Niestety, lokalizacja pomnika nie była zgodna z wymogami konkursu, co wywołało publiczną dyskusję i krytykę części prasy.
Wyniki konkursu zostały przedstawione Carskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, która odrzuciła projekt. 
Po dokonaniu przeróbek ponownie wystąpiono o opinię do Akademii. Ta przeciągała jej wydanie, ale w końcu pomnik uzyskał akceptację samego cara Mikołaja II.
Rozpoczęto prace nad pomnikiem. We wrześniu 1912 roku Wacław Szymanowski opracował 5-metrowy posąg kompozytora oraz 7-metrowej wierzby. Monument miała wykonać francuska firma Ancciennes Fonderies Thiebaut Freres. Jednak zaraz po otrzymaniu przez Francuzów modelu, wybuchła I wojna światowa, a sama odlewnia zbankrutowała. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócono do wykonania pomnika. Znów podjęła się tego francuska firma, która tym razem wypełniła zlecenie. Pomnik stanął w Łazienkach, a oficjalnego odsłonięcia dokonano 14 listopada 1926 roku. Przy pomniku wybudowano także basen.
Dodaj komentarz