Pierwszy nauczyciel Fryderyka Chopina, Wojciech Żywny jak wiadomo był znawcą i miłośnikiem muzyki Jana Sebastiana Bacha. Żywny wprowadził młodego kompozytora w krąg utworów Bacha, w pewien sposób kształtując w muzyku zamiłowanie do kompozytorów klasycznych. Kim był zmarły 50 lat przed narodzinami Chopina kompozytor niemiecki? Jak jest jego historia?
Jan Sebastian Bach urodził się 21 marca 1685 roku w Eisenach, mieście niemieckim, w którym to 200 lat wcześniej uczył się Marcin Luter. Jan był ósmym dzieckiem miejskiego muzyka Johanna Ambrosiusa Bacha i Marii Elisabeth Lämmerhirt. Posiadamy informacje, iż od czasów Hansa Bacha (ur. 1520), aż 45 potomków było muzykami. Prócz ojca Jana, zawodowymi muzykami byli także jego wujowie. Późniejsi synowie Jana Sebastiana, również trudnili się zawodem muzyka. Z całą pewnością możemy stwierdzić, iż zamiłowanie do muzyki Jan miał we krwi. W trakcie nauki szkolnej, młodego Bacha gry na skrzypcach oraz klawesynie, uczył ojciec, stryj natomiast, będący organistą, uczył przyszłego mistrza gry na organach. Wrodzony talent pozwolił Janowi w niezwykle szybkim tempie opanować sztukę gry na owych instrumentach.
Gdy Jan miał 10 lat, oboje rodzice zmarli w krótkim odstępie czasu. Opiekę nad nim oraz jego bratem przejął ich najstarszy brat Johann Christoph, który był organistą w położonym niedaleko mieście Ohrdruf. W nowym środowisku przyszły kompozytor zdobył gruntowne wykształcenie humanistyczne. Był pilnym uczniem, zdobył także praktyczną wiedzę na temat budowy organów, dzięki możliwości przebywania z bratem. Zanim zakończył naukę w liceum, potrafił już grać na organach, klawesynie, klawikordzie, skrzypcach i altówce. Talent Bacha został zauważony przez kantora liceum, który przekonał Christopha, iż chłopca należy wysłać na dalszą naukę do Lüneburga. W wieku 15 lat muzyk przybył do nowego miasta, gdzie przyjęto go jako sopranistę w lokalnym chórze. Od tej chwili Bach stał się samodzielnym młodym człowiekiem. Za śpiewanie podczas nabożeństw otrzymywał bezpłatne mieszkanie i utrzymanie, jednocześnie dorabiając sobie podczas pogrzebów i ślubów. Na szczęście przyszłą karierę śpiewaka, przerwała mutacja głosu, uniemożliwiając jej kontynuację w chórze. Bach zajął się grą na skrzypcach, sporadycznie udzielając się jako organista. Jednocześnie zainteresował się świecką muzyką koncertową, w szczególności francuską. W Lüneburg Bach skomponował także swoje pierwsze utwory organowe.
Bardzo wcześnie po w wieku 18 lat Jan, posiadając już gruntowne wykształcenie muzyczne, wybrał zawód muzyka. Udało mu się nająć do kapeli dworskiej księcia Johanna Ernesta w Weimarze, w której jednak długo nie zabawił i już po kilku miesiącach zatrudnił się jako organista w mieście Arnstadt, gdzie jednocześnie został opiekunem chóru uczniowskiego. Muzyk przez swoją nazbyt rozbudowywaną improwizację podczas nabożeństw został w oficjalnym protokole oznaczony z wpisem, iż jego granie jest przydługie, a także zarzucono mu, iż zaniedbuje się w pracy z chórem. Bach nie miał również zbyt dobrego kontaktu z młodzieżą, której brakowało dyscypliny – podobno został napadnięty przez jednego z uczniów, będąc zmuszonym do obrony własnej przy użyciu sztyletu. Konflikt z przełożonymi pogłębił się po samowolnym przedłużeniu urlopu przez Bacha, gdy udał się do Lubeki w celu, usłyszenia gry organowej Dietricha Buxtehudego. Był to moment kulminacyjny, a historia z miastem Arnstadt dobiegła końca.
Dodaj komentarz