Jan w wieku 18 lat był już ukształtowanym młodym muzykiem. Kolejne cztery lata spędzone w Luneburgu stały się już przeszłością, należało iść dalej, kontynuować samorealizację w tym co najbardziej Bach kochał, a więc w muzyce. Johann udał się do Mühlhausen/Thüringen gdzie rozpoczął pracę jako organista w tamtejszym kościele.
W nowym mieście Jan Sebastian nie zaczynał od początku, był już znany, nie tylko ze względu na swoje uzdolnienia muzyczne, ale również jako osoba znająca się na mechanice działania organów. Dzięki swojej wiedzy przebudował tutejsze organy, korzystając ze swojego doświadczenia zdobytego w poprzednich latach. Nowe miejsce zaowocowało również ogromną zmianą w życiu Bacha. W 1807 roku ożenił się ze swoją daleką krewną – Marią Barbarą, która była córką organisty. Urodziła ona Janowi aż siedmioro dzieci, niestety tylko czworo dożyło wieku dorosłego. W 1807 roku małżeństwo Bachów wyjechało z Mühlhausen/Thüringen. Przyczyna była dwuaspektowa. Z jednej strony Bach nie miał odpowiednich warunków do pracy, a także perspektywy były niskie. Z drugiej był to okres, w którym w kołach duchowieństwa niemieckiego doszło do pewnego rozłamu na tle ideologicznym, a Jan nie chcąc lub nie mogąc, nie opowiedział się po żadnej ze stron. Do przeprowadzenia się skłoniły go również względy finansowe, w nowym miejscu miał po prostu więcej zarabiać. Powrócił ponownie do Weimar, na dwór książęcy.
Ponownie także objął stanowisko organisty, ale grywał również na klawesynie oraz komponował wraz z książęcym zespołem różne repertuary muzyki koncertowej. Bach był poważany, akceptowany przez dwór, co niezmiernie się mu opłaciło – warunki finansowe były lepsze, co roku powiększane, a dzięki swojej pozycji Jan miał możliwość ubierania specjalnego uniformu – liberii.
W roku 1714 został mianowany koncertmistrzem, co wiązało się z jeszcze większym poświęceniem czasu na komponowanie. To właśnie w tamtym czasie powstały takie kantaty jak: „Actus tragicus”, czy „Christ lag in Todesbanden”. W tym okresie Jan przyczynił się do powstania wielu dzieł organowych, tych wielkich, jak i tych drobniejszych. W roku 1718 Jan odwiedził Drezno, by móc zasmakować życia muzycznego panującego na ówczesnym dworze Augusta III. Należy również zaznaczyć, że to właśnie w Weimarze, urodzili się najwybitniejsi synowie kompozytora – Wilhem Friedemann oraz Carl Philip Emanuel. W końcu i przygoda z Weimarem dobiegła końca – Jan przegrał wyścig szczurów o stanowisko nadwornego kompozytora z bardzo obiecującym i wybitnym twórcą epoki barokowej – Telemannem. Składając wymówienie na ręce księcia Wilhelma Ernsta, Jan naraził się mu niezmiernie, a ten w złości aresztował kompozytora na okres jednego miesiąca, po którym pozwolił mu wyjechać. Jan wraz z rodziną przenieśli się w nowe miejsce, do miasta Köthen, w którym to Bach objął stanowisko kapelmistrza na dworze księcia Leopolda.
Dodaj komentarz