W nowym miejscu na dworze księcia Leopolda, życie Jana Sebastiana Bacha przybrało zabarwienia sielankowego, pierwsze lata spędzone na dworze w Köthen były czasem stabilizacji, dostatku oraz spokoju. Książę będąc osobą wykształconą, ale zarazem młodą utrzymywał na swoim dworze dość sporą grupę (18 osób) muzyków. Doceniał on talent Bacha, dając mu odpowiednie wynagrodzenie za jego pracę oraz swobodę dotyczącą jego twórczości i jej ekspresji.
Leopold będą kalwinistą nie był zbyt mocno przesiąknięty ideałami kościelnymi, dlatego zależało mu w dużo mniejszym stopniu na skomplikowanych działach sakralnych. Było to przyczyną powstawania w większości dzieł świeckich. Jan w tym czasie komponował dzieła instrumentalne – stworzył koncerty
pomnik Jana Sebastiana Bacha
brandenburskie, suity angielskie oraz francuskie, sonaty na skrzypce, ale również sonaty na flet i klawesyn oraz pierwsze koncerty skrzypcowe.
Czas względnego spokoju przerwała nagła śmierć żony kompozytora. Najstarsza córka Bacha miała dopiero 12 lat, a więc nie była w stanie zająć się resztą rodzeństwa. Jan przy swoim zaangażowaniu w pracę nie mógł poświęcić się całkowicie rodzinie – jego twórczość wymagała ogromnych pokładów skupienia, co za tym idzie, również czasu. Muzyk potrzebował żony i to jak najszybciej. Już niecałe 6 miesięcy później doszło do małżeństwa Jana Sebastiana z młodszą o 17 lat sopranistką Anną Magdaleną Wicke, która była córką trębacza na dworze księcia Leopolda. Małżeństwo, mimo różnicy wiekowej, było udane, a Bach doczekał się trzynaściorga potomstwa. Nawiasem mówiąc, Bach, był płodnym mężczyzną, ślubnych dzieci posiadał łącznie dwadzieścioro, niestety tylko połowa z nich dożyła pełnoletniości. Anna była dobrą żoną, zaangażowaną w twórcze życie męża, wspierającą go, pomagającą w pracy oraz za namową samego Bacha próbującą swoich sił w śpiewie.
Istnieje prawdopodobieństwo, iż Jan traktował Köthen jako miejsce przejściowe. Nie miał on tutaj zbyt wielu odbiorców 
swojej sztuki, a sam pragnął większego odzewu i poklasku. W pewnym momencie życie u boku, mimo że rozkochanemu w muzyce, księcia Leopolda było niewystarczające. Kolejnymi powodami takiego myślenia mogły być chęć oderwania się od kościoła luterańskiego oraz kiepskie perspektywy jeżeli chodzi o kształcenie swojego potomstwa. Bach podjął już w roku 1720 próby starania się o prestiżowe stanowisko organisty kościelnego w kościele św. Jakuba w Hamburgu. Jednak po raz kolejny przegrał walkę o stołek – przyczyną była kuriozalna – chodziło o pieniądze. Rywal Jana wpłacił do kasy kościelnej cztery tysiące marek, kwotę wtedy nieosiągalną dla kompozytora, mimo publicznego potępienia władz przez przyjaciół Bacha. Jednak w dwa lata później nadarzyła się szansa. Zmarł organista kościoła św. Tomasza w Lipsku. Janowi udało się tym razem wygrać konkurs i objąć wakat po zmarłym organiście. W wieku 38 lat Jan Sebastian wraz z rodziną przeprowadził się do Lipska zaczynając nowy rozdział w swoim życiu.
Dodaj komentarz