Film pt. „Chopin – Pragnienie miłości” w reżyserii Jerzego Antczaka, wszedł na ekrany kin w 2002 roku. Opowiada on historię prywatnego życia Fryderyka Chopina. Motywem przewodnim jest romans kompozytora z francuską pisarką – George Sand. Ośmioletni związek obojga artystów obfitował bowiem w szereg wydarzeń, które do tej pory nie zostały zaprezentowane szerokiemu gronu odbiorców. Spróbujmy zatem nieco przybliżyć zagadnienia poruszone w filmie. Historia rozpoczyna się bardzo optymistycznie. On – zyskujący światową sławę kompozytor, który z konieczności przebywa na emigracji. Ona – autorka kontrowersyjnych powieści obyczajowych z wyraźną tendencją do wywoływania skandali, zagorzała feministka. Początkowo ich związek rozwija się nader pomyślnie. Oboje wiodą intensywne życie uczuciowe, nie zaniedbując przy tym swoich artystycznych ambicji. Niedługo potem sprawy zaczynają się jednak komplikować.
Pierwszym czynnikiem jest tu bez wątpienia stan zdrowia Chopina. Postępująca choroba płuc sprawia, że kompozytor tygodniami nie wychodzi z domu, co zdecydowanie nie odpowiada jego wybrance, słynącej z wystawnego i salonowego sposobu spędzania wolnego czasu. Chopin, który nie może samodzielnie wstać z łóżka staje się więc prawdziwą kulą u nogi. Nie jest to jednak koniec ich problemów, ponieważ niedługo potem sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje. Mowa tu oczywiście o rodzinie George Sand, a konkretniej – o jej dzieciach.
Dorastający syn, Maurycy, coraz częściej robi się zazdrosny o matkę, czego efektem są liczne próby skłócenia obojga kochanków. Niechęć do Chopina dodatkowo podkreśla fakt niespełnienia artystycznego, przez co przebywa on w cieniu, zarówno matki, jak i samego Chopina. Ostatnim źródłem dramatu jest córka pisarki – Solange, która bez opamiętania zakochuje się w Chopinie, czym jednoznacznie zniechęca do siebie matkę. Wszystko to prowadzi do licznych zwrotów akcji, która ostatecznie osiągnie swój nieunikniony, tragiczny finał.
Dodaj komentarz