Fryderyk Chopin żył w latach 1810 – 1849. Urodzony w Żelazowej Woli, zmarł w Paryżu. Był jednym z najwybitniejszych polskich kompozytorów, zaliczany do kompozytorów romantycznych. Był także jednym z najsłynniejszych pianistów wszech czasów i naturalnie czasów swojego życia i twórczości. Jego doskonały słuch muzyczny oraz wrażliwość artystyczna powodowały płacz, kiedy jeszcze jako dziecko słuchał gry na pianinie swojej matki. Tak przynajmniej utrzymuje jedna z legend dotyczących polskiego kompozytora.
Chopin zmarł na obczyźnie, w Paryżu w 1849 roku w otoczeniu najbliższych przyjaciół. Auguste Clésinger wykonał pośmiertny odlew twarzy i dłoni kompozytora. Jest także autorem projektu i wykonania nagrobka Chopina. Pomnik składa się z cokołu z popiersiem Chopina, nad 
którym pochyla się zadumana, smutna Euterpe (w mitologii grackiej była muzą poezji lirycznej i gry na aulosie). Chopin został pochowany na cmentarzu Pére-Lachaise w sekcji 11, linia 1, kwatera Y20.
Jednak serce kompozytora, wolą rodziny, miało zostać przewiezione do kraju i pochowane na ziemi polskiej. Słój z zanurzonym w alkoholu organem przewieziono w tajemnicy do kraju w styczniu 1850 roku. Dokonała tego siostra kompozytora, Ludwika Jędrzejewiczowa. Odważna kobieta schowała słój pod ubranie w obawie przed rewizją. Kiedy dotarła do Warszawy, słój z sercem był przetrzymywany w jej mieszkaniu na warszawskiej starówce. Po kilku tygodniach zdecydowała o przekazaniu organu pod opiekę księży misjonarzy w kościele Świętego Krzyża, gdzie najpierw stało w zakrystii, by w końcu zostać schowanym w krypcie grobowej dolnego kościoła. Po 30 latach zostało pochowane w filarze nawy głównej tego kościoła, na którym zawisła informacja – epitafium w postaci tablicy z marmuru karraryjskiego. Jako cytet wybrano fragment Ewangelii św. Mateusza „Gdzie skarb twój, tam serce twoje”. Na tablicy można także przeczytać napis „Fryderykowi Chopinowi, rodacy”. Tablicę odsłonięto 5 marca 1880 roku, a jej powstanie było możliwe dzięki zbiórce podczas koncertu charytatywnego.
Okres II wojny światowej nie był czasem spokojnym dla stolicy, a zwłaszcza dla wszelkich symboli polskości. W trakcie powstania warszawskiego w okolicy kościoła Świętego Krzyża toczyły się zacięte walki. Kapelanowi wojsk niemieckich, pastorowi Schulz’owi udało się przekonać księży, by dla dobra serca kompozytora, przenieść urnę z organem w bezpieczniejsze miejsce i tym samym uchronić ją przed zniszczeniem. W dniu 4 
września Niemcy oficjalnie przekazali urnę biskupowi Szlagowskiemu, co oczywiście dla celów propagandowych zostało sfilmowane. Urna trafiła do Milanówka, gdzie między innymi internowani byli warszawscy biskupi. Szczątki kompozytora stały na pianinie w salonie-kaplicy plebanii do 17 października 1945 roku.
Ostatnią drogę urna z sercem Chopina przebyła w rocznicę śmierci kompozytora, kiedy to przewieziono ją do Żelazowej Woli, a następnie uroczyście powróciła do kościoła Świętego Krzyża w Warszawie, gdzie spoczywa do dziś.
Dodaj komentarz