Czas i okoliczności przyjścia na świat Fryderyka Franciszka Chopina do dziś nie zostały jednoznacznie rozstrzygnięte. Obecnie funkcjonują bowiem dwie oficjalne daty jego narodzin – 22 lutego i 1 marca 1810 roku. Wątpliwości nie ulega jednak to, że kompozytor urodził się w Żelazowej Woli, niewielkiej wsi położonej nieopodal Sochaczewa.
Ojciec Chopina był z pochodzenia Francuzem. W Żelazowej Woli pełnił funkcję nauczyciela w tamtejszej placówce wychowawczej. Matka Fryderyka zarządzała natomiast dworem hrabiostwa Skarbków, w którym zresztą mieszkała wraz z całą rodziną (Fryderyk miał trójkę rodzeństwa). Niedługo po narodzinach Fryderyka, rodzice postanowili przenieść się do Warszawy.
Jednym z najbardziej charakterystycznych fragmentów biografii Chopina jest, bardzo wcześnie rozpoznany, talent muzyczny. Pierwszym utworem, który oficjalnie został wydany drukiem był Polonez g-moll, a jego autor miał wówczas skończone zaledwie siedem lat. Fakt ten naturalnie wzbudził ogromne zainteresowanie młodym artystą, które z kolei zaowocowało licznymi zaproszeniami na wszelkie bankiety i koncerty fortepianowe.
Popularności przysporzył mu również rozgłos w prasie. Gazety rozpisywały się bowiem o niebywałym talencie siedmiolatka, który w niedługim czasie stał się prawdziwą gwiazdą warszawskiej sceny muzycznej. Jako 16-latek rozpoczął swoją prawdziwą edukację muzyczną. Jego pierwszym nauczycielem był Wojciech Żywny. Chopin pobierał u niego lekcje przez ok. 6 lat, po czym wspólnie stwierdzili, iż uczeń przerósł już mistrza.
Późniejszy rozwój artystyczny Chopina nie jest dobrze znany. Liczne źródła podają bardzo różne wersje jego edukacji muzycznej, dlatego też ciężko jednoznacznie określić, kto dokładnie zajmował się jego rozwojem. Wśród potencjalnych nauczycieli Chopina pojawiają się między innymi nazwiska niemieckie, francuskie i włoskie. Pewne są jedynie informacje dotyczące ogólnej edukacji Chopina, którą kompozytor pobierał w Liceum Warszawskim w latach 1823-1826.
Dodaj komentarz