Czas i okoliczności przyjścia na świat Fryderyka Franciszka Chopina do dziś nie zostały jednoznacznie rozstrzygnięte. Obecnie funkcjonują bowiem dwie oficjalne daty jego narodzin – 22 lutego i 1 marca 1810 roku. Wątpliwości nie ulega jednak to, że kompozytor urodził się w Żelazowej Woli, niewielkiej wsi położonej nieopodal Sochaczewa.

Ojciec Chopina był z pochodzenia Francuzem. W Żelazowej Woli pełnił funkcję nauczyciela w tamtejszej placówce wychowawczej. Matka Fryderyka zarządzała natomiast dworem hrabiostwa Skarbków, w którym zresztą mieszkała wraz z całą rodziną (Fryderyk miał trójkę rodzeństwa). Niedługo po narodzinach Fryderyka, rodzice postanowili przenieść się do Warszawy. Czytaj dalej….

Kolejnym ważnym etapem w życiu Chopina były studia na warszawskiej Szkole Głównej Muzyki, które Chopin rozpoczął w 1826 roku. Co ciekawe, Chopin zdecydował się na wydział teorii muzyki, a nie jak wszystkim by się wydawało – fortepianu. Kierownikiem tamtejszej szkoły był wówczas Józef Elsner, który od razu rozeznał się w talencie młodego pianisty.

Chopin zyskał więc pewną dowolność w zakresie indywidualnego rozwoju, jednakże większość przedmiotów teoretycznych musiał realizować zgodnie z programem nauczania. Jeszcze w czasie studiów napisał wiele bardzo rozbudowanych utworów (m.in. utworów orkiestrowych), dzięki którym, ze względu na bardzo młody wiek, szybko okrzyknięto go mianem geniusza. Czytaj dalej….

Chopin, dowiedziawszy się o powstaniu, długo nie mógł skoncentrować się na rozwoju zawodowym, dlatego też swój pierwszy koncert w Wiedniu dał dopiero kilka miesięcy po swoim przyjeździe. Badacze twórczości Chopina zgodnie twierdzą, że właśnie w tym okresie zaczął klarować się nowy, unikatowy styl kompozytora. Kolejnym etapem międzynarodowej kariery Chopina był Paryż.

Klęska powstania listopadowego spowodowała liczne emigracje z Warszawy, dlatego też w stolicy Francji Chopin regularnie przebywał w gronie najwybitniejszych polskich artystów, m.in. Juliusza Słowackiego, Adama Mickiewicza, czy Juliana Ursyna Niemcewicza, przez co obecnie zalicza się go do przedstawicieli tzw. Wielkiej Emigracji – zgromadzenia wybitnych polskich artystów, którzy uciekli z kraju w obawie przed represjami ze strony rosyjskiego zaborcy.Chopin bardzo szybko stał się również istotną postacią paryskiej sceny muzycznej. Przyjaźnił się m. in. z Schumannem, Lisztem, czy Berliozem. Czytaj dalej….