Kolejnym ważnym etapem w życiu Chopina były studia na warszawskiej Szkole Głównej Muzyki, które Chopin rozpoczął w 1826 roku. Co ciekawe, Chopin zdecydował się na wydział teorii muzyki, a nie jak wszystkim by się wydawało – fortepianu. Kierownikiem tamtejszej szkoły był wówczas Józef Elsner, który od razu rozeznał się w talencie młodego pianisty.
Chopin zyskał więc pewną dowolność w zakresie indywidualnego rozwoju, jednakże większość przedmiotów teoretycznych musiał realizować zgodnie z programem nauczania. Jeszcze w czasie studiów napisał wiele bardzo rozbudowanych utworów (m.in. utworów orkiestrowych), dzięki którym, ze względu na bardzo młody wiek, szybko okrzyknięto go mianem geniusza.
Rozgłos w stolicy młodemu Chopinowi jednak nie wystarczał, dlatego też po ukończeniu studiów postanowił udać się poza granice kraju. Kompozytor niedługo potem znalazł się więc w Wiedniu, gdzie szybko został wprowadzony w jego muzyczne środowisko. Chopin dał wówczas tylko dwa koncerty, jednak to wystarczyło do zdobycia uznania, nie tylko ze strony publiczności, ale także szeroko pojętej krytyki. Spektakularny sukces Chopina przypieczętowany został przez wydanie jego Wariacji w 1830 roku, co stanowiło jego debiut jeśli chodzi o wydawnictwa zagraniczne.
Powrót Chopina do Warszawy zaowocował natomiast prawdziwą eksplozją twórczą. Najjaśniejszymi punktami tego okresu są dwa Koncerty fortepianowe (f-moll, e-moll), które niedługo potem doczekały się swoich prapremier w Teatrze Narodowym. Oprócz wymienionych koncertów, Chopin napisał również szereg utworów do słów Stanisława Witwickiego. Były to głównie nokturny, mazurki, walce i etiudy.
Ambicja i chęć dotarcia sprawiły, że Chopin ponownie zaczął rozważać wyjazd poza granice kraju. Kompozytor rozważał podróż do Niemiec lub Włoch, lecz ostatecznie, chcąc ugruntować swoją pozycję, postanowił ponownie udać się do Wiednia. Na uwagę zasługuje fakt, że niemal natychmiast po wyjeździe Chopina, wybuchło powstanie listopadowe.
Dodaj komentarz