Ferenc Liszt był wielkim węgierskim kompozytorem, wirtuozem pianina oraz przyjacielem Fryderyka Chopina. Urodzony 22 października 1811 roku w Raiding zmarł 31 lipca 1886 roku w Bayreuth. Jego wielki wkład w muzykę romantyzmu nie pozostawia złudzeń, że był genialnym autorem największych arcydzieł epoki. Liszt był także wspaniałym dyrygentem, a publiczność kochała go za niezwykłe umiejętności pianisty.
Pierwsze publiczne występy Liszta miały miejsce, kiedy kompozytor miał dziewięć lat, a jego nauka grania na pianinie trwała zaledwie dwa lata. Ów koncert miał miejsce na dworze księcia Miklósa Esterházy, gdzie pracował ojciec Ferenca. Zachwyt, jaki wzbudził młody Liszt był tak wieki, że słuchacze postanowili sfinansować jego dalszą naukę. Talent szybko został dostrzeżony i szlifowany, co pozwoliło młodemu Lisztowi już w wieku dziesięciu lat grywać w miastach całej Europy, a jako nastolatek miał zaszczyt zagrać dla króla Anglii Jerzego IV. Ten okres życia Liszta przyniósł takie dzieła jak Lata pielgrzymstwa czy Études d’exécution transcendante, które są utworami wirtuozerii fortepianowej.
Fascynacja literaturą romantyczną odcisnęła silne piętno na lisztowskiej muzyce. Sposób postrzegania utworu muzycznego odpowiadał postrzeganiu romantycznego utworu literackiego. Nauczyła go tego księżna Maria d’Agoult, którą uważa się za pierwszą miłość Liszta. Księżna pisała romantyczne opowieści, których bohaterzy kontynuowali swoje przygody w muzyce Liszta. Muzyka była ilustracją dla ich losów lub innych tematów 
czerpanych z literatury. To właśnie tak powstały poematy symfoniczne opierające się o utwory literackie, co dało początek nowemu silnemu nurtowi neoromantycznej muzyce programowej.
W późniejszym okresie życia Liszt podarował swe serce kolejnej kobiecie, księżnej Karolinie Sayn-Wittgenstein, z którą osiadł na dłużej w Weimarze. Większość czasu poświęcił komponowaniu, a koncertowanie zeszło na dalszy plan. To właśnie wtedy powstała większość jego 
utworów, między innymi 13 poematów symfonicznych, dwa koncerty fortepianowe, dwie symfonie (Dantejska i Faustowska) oraz słynna sonata h-moll, Missa solemnis. Niestety, ponieważ ukochana księżna nie uzyskała unieważnienia małżeństwa, Liszt nie mógł jej poślubić. Postanowił zatem wstąpić do klasztoru franciszkańskiego w Rzymie, gdzie otworzył nowy rozdział swojej twórczości.
Okres ten obfituje w utwory o tematyce religijnej. Należą do niego między innymi cztery msze, oratoria Legenda św. Elżbiety i Chrstus. Wciąż jednak koncertuje po całej Europie. W czasie powrotu do Londynu przeziębił się, a konsekwencje tej choroby okazały się dla Liszta tragiczne. Oto umiera na zapalenie płuc docierając do Bayreuth na ślub wnuczki. Miał 75 lat.
Liszt wielokrotnie koncertował na terenie Polski. Jako przyjaciel Fryderyka Chopina, bardzo lubił polską muzykę nie tylko Chopina, ale i Henryka Wieniawskiego czy Zygmunta Noskowskiego.
Dodaj komentarz